W 2014 roku zespół koreańskich naukowców wziął na warsztat wpływ leśnej terapii na odczuwanie objawów CWP, czyli przewlekłego, uogólnionego bólu.
„W 1990 roku American College of Rheumatology zdefiniowało CWP jako stan, w którym ból występuje przez co najmniej trzy miesiące, w co najmniej pięciu częściach ciała. Oprócz odczuwania dolegliwości w ciele, stan ten często wiąże się z problemami psychicznymi, w tym lękiem, depresją, zmęczeniem, problemami ze snem i niższą jakością życia. Częstość występowania CWP szacuje się u 10–14% światowej populacji i wiadomo, że występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Ból, który jest nieprzyjemnym doznaniem lub przeżyciem emocjonalnym, nie spotkał się do tamtej pory z tak dużym zainteresowaniem badaczy jak inne objawy. Dzieje się tak dlatego, że ból jest doznaniem subiektywnym, trudno go zmierzyć, a powszechnie uważa się, że ból nie zagraża bezpośrednio życiu człowieka.
Ponieważ ostatnio coraz silniejszy nacisk kładziony jest na jakość życia, coraz większą uwagę zwraca się również na leczenie i zwalczanie bólu. W Korei Południowej liczba pacjentów doświadczających CWP i koszty związane z tym schorzeniem wzrastają każdego roku. W przypadku Wielkiej Brytanii odnotowano, że wydatki medyczne na CWP są podobne do wydatków na poważne choroby, w tym raka, choroby układu krążenia i cukrzycę. Szacuje się, że koszty związane z utratą wydajności pracy wynoszą dziesiątki miliardów funtów. Tym samym CWP stało się dolegliwością, której nie można dłużej lekceważyć.
W zmniejszaniu bólu i współwystępowania problemów psychologicznych CWP, najbardziej pomagają interwencje psychologiczne, ponieważ wywołują zmiany w odczuwaniu bólu. Składnik aktywności fizycznej jest z kolei przydatnym uzupełnieniem standardowej terapii dla uzyskania poczucia kontroli nad bólem i zmniejszenia napięcia ze strony układu nerwowego, które może współwystępować z zaostrzeniem bólu.
Terapia leśna, która wykorzystuje podejście psychologiczne i odpowiednią aktywność fizyczną w środowisku naturalnym w celu złagodzenia bólu i współistniejących komplikacji psychicznych, może być użytecznym zasobem w leczeniu CWP. Obecnie coraz więcej badań dostarcza dowodów na skuteczność terapii leśnej w różnych objawach psychicznych i somatycznych. Wykazano, że terapia leśna jest skuteczna w zapewnianiu fizycznego odprężenia, łagodzeniu lęku i łagodzeniu objawów depresji, a także aktywowaniu przywspółczulnego układu nerwowego.
W opisywanym tu badaniu naukowcy zaangażowali 678 pełnoetatowych pracowników (w wieku 25–49 lat) organizacji publicznej w Seulu, którzy doświadczali CWP. Badanie podzielono na trzy próby. Każda próba została przeprowadzona z inną grupą uczestników, przy czym każdy uczestnik brał udział tylko w jednej z trzech prób. Trzy obozy terapii leśnej odbyły się w Lesie Naturalnej Rekreacji Saneum w hrabstwie Yangpyeong w prowincji Gyeonggi.
Każdy obóz terapii leśnej trwał dwa dni. W ciągu tych dwóch dni uczestnicy brali udział w różnorodnych zajęciach w pomieszczeniach i na świeżym powietrzu, których celem było zapewnienie relaksu, odświeżenia i przywrócenia uwagi. Zajęcia były nadzorowane przez profesjonalny zespół składający się z jednego psychiatry, jednego reumatologa, jednego przewodnika leśnego i jednego terapeuty leśnego.
Oceny fizjologiczne obejmowały pomiary serca i aktywność komórek NK – natural killers. Tętno i jego zmienność (HRV) jest fizjologicznym wskaźnikiem, który daje pogląd na funkcjonowanie współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego. Wyniki były zgodne z postawioną hipotezą: miara HRV sugeruje, że udział w terapii leśnej prowadzi do znacznego wzrostu zmienności rytmu serca i wzmożonej aktywności autonomicznej serca, co sugeruje reakcję relaksacyjną badanych. Uczestnicy grupy terapii leśnej wykazywali istotnie większy wzrost aktywności komórek NK niż uczestnicy grupy kontrolnej, co również było zgodne z założeniami. W odniesieniu do pomiarów psychologicznych, uczestnicy programu terapii leśnej zgłosili istotne zmniejszenie bólu od pomiaru „przed” do pomiaru „po”. Podczas, gdy spadek ten był niewielki i nieistotny w grupie porównawczej.
Wyniki opisanego tu badania wskazują, że terapia leśna może przyczynić się do poprawy psychologicznych i fizjologicznych objawów przewlekłego, uogólnionego bólu, dla którego nie ma jeszcze jasnych metod terapeutycznych.”
Za: Jin-Woo Han , Han Choi , Yo-Han Jeon , Chong-Hyeon Yoon , Jong-Min Woo , Won Kim , The Effects of Forest Therapy on Coping with Chronic Widespread Pain: Physiological and Psychological Differences between Participants in a Forest Therapy Program and a Control Group, Int J Environ Res Public Health., 2016 Mar
